Artroskopia biodra
Proteza stawu biodrowego bez przecinania mięśni (dostęp przedni międzymięśniowy)
Konflikt udowo-panewkowy stawu bidorowego
Artroskopia biodra
Proteza stawu biodrowego bez przecinania mięśni (dostęp przedni międzymięśniowy)
Konflikt udowo-panewkowy stawu bidorowego
previous arrow
next arrow

BIODRO

Artroskopia stawu biodrowego polega na wykonaniu zwykle dwóch nacięć na szerokość ok. 5 mm. Przez jedno nacięcie wprowadzana jest kamera, dzięki której na monitorze możemy zobaczyć obraz z wnętrza stawu. Z kolei przez drugie nacięcie wprowadzane są potrzebne narzędzia konieczne do wykonania operacji.
Dzięki tej technologii operacja jest precyzyjna i małoinwazyjna, a powrót pacjenta do zdrowia maksymalnie szybki.
Problemy, które można rozwiązać z użyciem artroskopii stawu biodrowego to na przykład:

  • KONFLIKT UDOWO-PANEWKOWY
  • USZKODZENIE OBRĄBKA STAWU BIODROWEGO
  • USZKODZENIE CHRZĄSTKI STAWOWEJ

Konflikt udowo-panewkowy (FAI) to źródło bólu oraz ograniczenia ruchu w stawie biodrowym, co spowodowane jest nadmiarem tkanki kostnej na kości udowej (CAM) lub też na brzegu panewki stawu biodrowego (PINCER). Często towarzyszy temu uszkodzenie obrąbka stawowego.
Leczenie polega na usunięciu nadmiaru kości. Ewentualnie uszkodzony obrąbek przyszywa się lub usuwa. Całość leczenia wykonuje się techniką artroskopową.
Konflikt udowo-panewkowy może doprowadzić do zmian zwyrodnieniowych.

Uszkodzenie obrąbka stawu biodrowego zwykle jest wynikiem konfliktu udowo-panewkowego stawu biodrowego, rzadziej efektem urazu. Dla pacjenta oznacza to dolegliwości bólowe. Leczenie polega na usunięciu, przyszyciu lub przeszczepieniu uszkodzonego obrąbka. Całość leczenia wykonuje się techniką artroskopową.
Obrąbek stawowy jest jednym z elementów, który zapobiega zmianom zwyrodnieniowym stawu biodrowego.

Chrząstka stawowa pokrywa końce stawowe i ma grubość ok 3-4mm. Nie jest unerwiona, dzięki czemu nie odczuwamy bólu podczas ruchu w stawie. Niestety gdy chrząstka ulegnie całkowitemu starciu, dolegliwości bólowe są znaczne.
Jej naprawa może wykorzystywać różne techniki:

  • pobudzanie do wzrostu poprzez nawiercanie,
  • membrana,
  • przeszczep chrząstki,
  • hodowla chrząstki,
  • komórki macierzyste.

Większą część technik wykonuje się z użyciem artroskopii.

Jałowa martwica głowy kości udowej jest chorobą stawu biodrowego, która może szybko doprowadzić do całkowitej degradacji stawu i konieczności wszczepienia protezy stawu. Dlatego tak ważna jest szybka diagnostyka i właściwe leczenie.
W początkowej fazie choroby leczenie jest zachowawcze; w kolejnych – operacyjne. Operacja zwykle polega na ożywieniu martwiczego obszaru głowy kości udowej. Stosuje się w tym celu różne technologie, w tym zaawansowane preparaty i narzędzia, również te drukowane 3D indywidualnie dla każdego pacjenta.

Protezy stawu biodrowego

Wszczepienie protezy stawu biodrowego poprzez dostęp bezpośredni przedni oznacza wszczepienie protezy bez konieczności przecinania mięśni, jak to ma miejsce w innych dostępach operacyjnych. W dostępie przednim mięśnie są odciągane na bok, aby umożliwić włożenie protezy na właściwe miejsce, po czym puszczone wolno wracają na swoje miejsce.
Ból jest najczęstszym powodem, dla którego pacjenci decydują się na wszczepienie protezy stawu biodrowego. Sytuacja taka ma miejsce, gdy powierzchnia stawowa (chrząstka) jest całkowicie wytarta. Proteza stawu biodrowego zwykle umożliwia pacjentowi powrót do aktywności sprzed operacji i bez bólu. Oczywiście wszelkie aktywności poza tymi z dnia codziennego wymagają zgody chirurga ortopedy.
Protezy stawu biodrowego można podzielić w zależności od sposobu mocowania do kości (bezcementowo/cementowo), w zależności od budowy implantu (tradycyjna, krótkotrzpieniowa, kapoplastyka), w zależności od materiału z którego jest wykonana powierzchnia ścieralna (stalowa, plastikowa, ceramiczna).
Proteza dobierana jest dla każdego pacjenta w zależności od potrzeb i aktywności pacjenta.

Ból jest najczęstszym powodem, dla którego pacjenci decydują się na wszczepienie protezy stawu biodrowego. Sytuacja taka ma miejsce, gdy powierzchnia stawowa (chrząstka) jest całkowicie wytarta. Proteza stawu biodrowego zwykle umożliwia pacjentowi powrót do aktywności sprzed operacji i bez bólu. Oczywiście wszelkie aktywności poza tymi z dnia codziennego wymagają zgody chirurga ortopedy.
Protezy stawu biodrowego można podzielić w zależności od sposobu mocowania do kości (bezcementowo/cementowo), w zależności od budowy implantu (tradycyjna, krótkotrzpieniowa, kapoplastyka), w zależności od materiału z którego jest wykonana powierzchnia ścieralna (stalowa, plastikowa, ceramiczna).
Proteza dobierana jest dla każdego pacjenta w zależności od potrzeb i aktywności pacjenta.
W klasycznych technikach (z dostępu bocznego oraz tylnego) konieczne jest odcięcie przynajmniej jednego mięśnia, aby móc dostać się do stawu.
W bezpośrednim dostępie przednim nie odcinamy żadnego mięśnia.